شعر هم اگر نگویم
مرا
که هیچ گلی
همنامم نیست،
و هیچ خیابانی
به نامم
چگونه به یاد خواهی آورد؟
| مژگان عباسلو |
آرزوهایت بلند بود
دست های من کوتاه
تو نردبان خواسته بودی
من صندلی بودم
با این همه
فراموشم مکن...
وقتی بر صندلی فرسوده ات نشسته ای
و به ماه فکر می کنی ...
| حافظ موسوی |